vertrekpunt
Heurnestraat 20
3870 Vechmaal
score
3,8/5
afstand
11,9 km
knooppunten / route
de route is een zogenaamde Greenspot. Visit Limburg laat weten dat het hier niet gaat om een enge ziekte. Voorheen maakte ik die associatie niet, maar nu is er natuurlijk geen weg meer terug - bedankt. Je kan gelijkaardige ziektes raadplegen via voorgaande link. De routes zijn duidelijk bewegwijzerd, desondanks kon ik het niet laten om alles voor het nageslacht te registeren via komoot.
Je kan de route hier bestuderen.
catering
Drie dubbele boterhammen met hummus-kipsalade (Delhaize) / pistolets met americain en kaas (niet gecombineerd) / twee drinkbussen met water / nootjes / mandarijntje / lychees
opvallend / bedenkingen
Het wordt stilaan een onvermijdelijk gegeven: hoe grauwer het weer, des te kleurrijker de tocht. Na pakweg vijfhonderd meter wandelen in Haspengouw waan je je bij Thiry Paints. Je hoeft niet naar staaltjes te vragen, maar kan gewoon een okeren aardkluit in je jaszak stoppen.
Aan de ademhaling van mijn broer merk ik hoezeer wandelen dezer dagen gelijk staat aan uitblazen. Vanaf de start bootst hij met veel toewijding een molenwiek na om het lichaam voor te bereiden op alles wat zal komen. Er liggen enkele bochten, rechte stukken en flauwe helling in het verschiet. Weinig om ons druk over te maken. Toch grijpt hij halverwege teder naar de knieholte. Misschien komt het door de onnatuurlijke poses waartoe ik hem dwing, misschien lijdt hij aan overstrekte ledematen, misschien is hij maanziek en beeldt hij zich van alles in. Misschien verzin ik dit wel allemaal.
F. moet aandacht hebben voor zijn eksteroog. Wat me er aan doet herinneren dat we onderweg een patrijs zagen. Op pagina 91 van Kijk, een vogel (Terra, 2019) lees ik dat je dit gevogelte ook mag aanspreken met: hoen, kipje, korporaal, heidehoen of veldkiep. Daarnaast houdt het beest niet van vliegen. Ik wil er graag aan toevoegen dat, hoewel het ondertussen een bedreigde status heeft verworven, weinig moeite doet om zich te verstoppen.
Wat zelfs ik niet kan verzinnen is: een horde Playmobil figuren opgesteld in een vaal oranje tipi die zich verheugen over een mysterieuze opeenvolging van cijfers.
Ik lees pas een dag later dat ze in de begindagen enkel mannelijke figuren ontwierpen en zich slechts aan drie thema's waagden: indianen, ridders en bouwvakkers. Als je deze opstelling bekijkt, kan je spreken van een opmerkelijke evolutie. Dit lost het vraagstuk niet op, maar geeft me wel een warm gevoel. Ik bewonder de vooruitgang in deze streek.
Van zodra je vaker buiten eet, uiteten zowaar, ga je bij sommige voedingsmiddelen kwaliteiten ontdekken die anders verborgen bleven. Neem nu de pistolets. In al die tijd dat ik ging wandelen, heeft niets me zo weten te bekoren als het deemoedige karakter van de pistolet. Sommigen storen zich aan de vele kruimels wanneer je er in bijt, als liefhebber neem je dit voor lief, maar weet dat de pistolet zelf geen aanstoot neemt aan jouw beet (ongeacht de kwaliteit).
F. (foto rechts) illustreert dit door genadeloos een hap te nemen, terwijl hij al zijn aandacht schenkt aan een Jack Wolfskin rugzak. Desondanks ontstond er geen stennis.
In alle eerlijkheid, ik ben ook erg vergevingsgezind toe naar mensen die nootjes aanbieden in de vorm van een huwelijksaanzoek.
In 1888 verkeert Vincent van Gogh in de zonnebloem van zijn leven. Hij verblijft in het zogenaamde La Maison jaune te Arles in afwachting van zijn held Gaugin. Aan zijn broer Theo schrijft hij:
Ik denk erover mijn atelier te decoreren met [...] Zonnebloemen. [...] waarin de felle of gebroken chromaatgelen scherp zullen afsteken tegen verschillende blauwe achtergronden, van het bleekste Veronees tot koningsblauw, omlijst met dunne latjes... Een soort effect van glas-in-loodramen in een gotische kerk.
Ik hoop dat de kleuren in mijn foto's Vincents goedkeuring wegdraagt
