Wandelpad #13 florival

vertrekpunt

Rue de Florival (parking abdij)

1390 Florival

afstand

14,5 km

knooppunten / route

je kan de route hier raadplegen (Komoot)

catering

vier sneden meergranenbrood met elkaar verbonden door een laagje boter, versneden in kwartstukjes / een lang stuk Comté / achthonderd milliliter mineraalwater / heupflacon met whiskey

opvallend / bedenkingen

Het internet geeft weinig prijs over Florival. Wie opzoekingswerk verricht, komt al snel uit op naburige attracties zoals Walibi. Even twijfelde ik of het niet om een verzinsel ging, maar ik wist algauw enkele herinneringen op te diepen aan recente wandelingen en één ervan startte onmiskenbaar in het oord genaamd Florival.

Hoe kon ik trouwens de manier vergeten waarop F. zijn nieuwe plunje tentoonspreidde, met beide armen eventjes gestrekt als een rijkswachter, wijzend naar oost en west, en een neutrale blik om de kijker niet in zijn oordeel te beïnvloeden. Toch merkte mijn getraind oog een onmiskenbare zweem van trots op. Ik keurde de uitrusting en maakte met een kleine knik duidelijk dat het mijn goedkeuring wegdroeg. Hier stond iemand voor me die meer dan ooit klaar was om te wandelen.

Na zo'n uitgebreide omschrijving van slechts één individu, zou je haast gaan denken dat we met twee op pad gingen, maar zij die verlekkerd zijn aan even getallen, moet ik onmiddellijk teleurstellen. We waren met drie. Evenzeer een fraai cijfer.

Het ander figuur draagt de naam B. en heeft een groot aandeel in mijn totstandkoming. Dezer dagen wandelt ze rond met een onopvallende polsbrace die haar in staat stelt om met haar linkerhand, zowat alles uit te voeren waarvoor je doorgaans beide handen gebruikt.

Een onwaarschijnlijk feit, maar gelukkig wist ik tijdens de wandeling een foto te maken van haar huidige uitzonderlijke krachten

Op één van de foto's zie je bijvoorbeeld hoe zij een stam optilt om de doorgang vrij te maken.

Haar pose doet me denken aan gedateerde foto's van bodybuilders. Vaak heffen ze met één arm twee bolvormige gewichten omhoog, terwijl de rest van het lichaam in een staat van rust verkeerd. Het wordt nog mooier als ze een primitief gewaad dragen met roofdierprint. Voor deze gelegenheid droeg B. een sobere, doch stijlvolle jas en sjaal van het merk... ach, kijk zelf.

Zich van geen gewaad bewust, staarde B. achteloos naar de lucht waar de zon haar niks kon maken. Ze was als een ster op aarde.

Ik geef in dit stuk graag wat meer informatie over de omgeving.

Florival is zoals eerder aangehaald een onbemind stuk Belgie en doet veeleer dienst als uitvalsbasis naar andere plaatsen. Wie wil kan er belanden dankzij onze grote Belgische trots: de NMBS.

Het spoorwegstation Florival loopt langs lijn 139 (Leuven - Ottignies) en is omgeven door charmante woningen, gebouwd in de wetenschap dat er nooit een trein in hun achtertuin zou rijden.

Al in 1979 kende het station een piek, slechts twee jaar na de officiële inhuldiging, met gemiddeld zo'n tweehonderd instappers per weekdag. In het weekend keerde de rust weder met nog geen vijftig instappers. Momenteel stoppen er geen treinen vanwege werken.

Wie nog kan volgen en de moeite neemt om al deze woorden gedwee tot zich te nemen, ik dank jullie, begrijpt nu dat we vertrokken in Florival om van daaruit een bezoek te brengen aan andere dorpjes.

Eén er van was Pécrot, wie moeite heeft met accenten of de Franse taal, mag gerust de voorkeuren geven aan Peerot (je hoeft daarvoor de voorgaande zin niet opnieuw te lezen, maar maak het jezelf gemakkelijk in de toekomst. Als je mij vraagt welke dorpen van belang zullen zijn in 2022, zal Peerot ongetwijfeld tot één van de antwoorden behoren).

Het dorp doet vooral een alarmbel rinkelen door het treinongeval in 2001. Het toenmalig NMBS-bewind sprak van een resem menselijke fouten en een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Overlevende werknemers werden nadien getroost met het zogenaamde Global System for Mobile communications for Railways, kortweg GSM-R. Een systeem waarmee ze in de toekomst anderen op de hoogte konden brengen van menselijk falen en desastreuze omstandigheden

Daarnaast staat het bekend om haar voetbalveld waar F. nog nooit de arbitrage voor zijn rekening nam, ondanks een palmares dat zich verspreidt over verschillende provinciale competities en taalgrenzen. Vanop de middenstip heb je zicht op de befaamde vijver Etang de Pécrot. Als het meezit kan je er aan de haal gaan met verschillende vissoorten waaronder: karper, voorn, zeelt, snoek, snoekbaars en 'gewone' baars, maar je gooit er vooral de hengel uit om een paling van vijf meter lang aan de haak te slagen.

De slagbomen vielen vol overgave neer toen we het station van Pécrot naderden. We keken toe hoe twee treinen gecontroleerd hun vaart minderden en zowaar naast elkaar tot stilstand kwamen. Het leek op een veiligheidsdemonstratie. Het leven stond nog net niet zo stil als op de bewuste dag in maart 2001.

Onder de indruk van al deze technologische ontwikkelingen hadden we moeite om onze tocht te hervatten. Uiteindelijk staken we over naar het voorbeeld van enkele lotgevallen die er samen met ons stonden te verpozen. Dankzij gerichte instructies kwamen we aan in Nethen. Een dorp vooral in trek bij sperwers en de blauwe kiekendief. Het leek of de vogels over het dorp heersten.

In Bossut troffen we gelukkig meer beschaving aan. We keken in de woningen waar er licht brandde en zagen gedekte tafels, bevolkte bureaus en een living waar iemand languit op een divan naar het weerbericht keek. Een paar honden snelden ons met veel bloeddorst tegemoet, maar hun gejank ontaarde al snel in teder gesnuffel. F. gebaarde van ga weg en zette deze boodschap kracht bij door iets te roepen wat enkel border collies verstonden.

Dit dorp kennen de meesten waarschijnlijk via Sammy Bossut, de vijfendertig jarige doelman van Zulte-Waregem. Het bestuur beloonde hem na een langgerekte reeks van wedstrijden zonder tegendoelpunten met een naamloos Waals-Brabantse plekje. Hij besloot om net zoals Karel de Grote en King Kong zijn naam te verlenen aan een stuk grond en doopte het oord Bossut. Na bedenkelijke blikken van enkele locals uit West-Vlaanderen, keurde hij de Nederlandstalige variant Bossuit goed, ook al had dat nog maar weinig te maken met zijn familienaam. Daarnaast toonde hij leiderschap en luistert hij nog steeds naar het schaarse aantal inwoners. Vorig jaar liet na hij vele smeekbeden de Eglise paroissiale Notre Dame renoveren en beloofde om na de voltooing ervan tickets te verloten voor Waregemse thuiswedstrijden.

Halverwege Bossut (het dorp is een voetbalveld groot, zodra je er een stap zet ben je al bijna aan de grote carré van de oppositie) klampte een dorpeling me aan en vroeg of ik Sammy was. Ik gaf mijn naam niet prijs, maar getuigde van nee. Zelden zag ik iemands gelaatsuitdrukking zo snel veranderen. Hij deed me denken aan het pictogram waarmee men 'toneel' verbeeldt.

Ik liet de man op adem komen en zijn verhaal brengen. Doordat ik handschoenen droeg was er blijkbaar verwarring ontstaan. Ik legde uit dat Sammy niet altijd zijn keepershandschoenen droeg, maar enkel tijdens uitwedstrijden en dat indien hij Sammy wilde strikken, hij beter uitkeek naar passanten zonder handschoenen. De man bleef wezenloos achter met mijn raad als enige gezelschap.

B. en F. vroegen of ik hem kenden en welk leed ik hem had berokkend, want honderd meter verder kon je nog steeds zijn gesnik horen. Mijn antwoord luidde dat ik enkel de waarheid had verteld.

Wie lieten het drama achter ons en ploegden onze laatste kilometers. We trotseerden grootse sneeuwvlaktes waarbij ik me afvroeg of ze in pakweg Alaska ook zo'n dofwitte velden hadden.

Het treinstation van Florival stelde onze creativiteit op de proef, want door de werken was er geen sprake meer van een toegankelijke oversteekplaats. Uiteindelijke haalden we de overkant dankzij een klim over een hoop aarde. Op de top zagen we hoe ons voertuig nog steeds op dezelfde plek stond.

Aan onze parkeerplaats, de voortuin van de Abdij van Florival, controleerden we of iedereen nog bij zinnen was. Ik haalde mijn lunchzak boven en begon aan een stuk kaas te knabbelen. F. keek tevreden naar zijn uitrusting en B. naar haar brace. Ze dacht waarschijnlijk na of ze hem met tot in de Melkweg kon gooien.